του Γιώργου Ροδάκογλου
Ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα της ταυτότητας του αφηρωισμένου ήρωα στον τύμβο Καστά, αφήνει ο αρχιτέκτονας Μιχάλης Λεφαντζής αποφεύγοντας ωστόσο την ονοματοδοσία έως ότου ολοκληρωθούν οι συζητήσεις στην επιστημονική κοινότητα.
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στα “Παραπολιτικά FM" παράλληλα κρούει καμπανάκι κινδύνου για την υποχώρηση του εδάφους στο Ναό της Αναστάσεως του Κυρίου ενώ κρίνει άμεση και επιβεβλημένη την υλοποίηση γεωτεχνικής μελέτης.
Μετά από πολύμηνη έρευνα σε Ελλάδα και εξωτερικό και τα όσα προέκυψαν από τις ταυτίσεις μαρμάρων γλυπτών με τη ζωφόρο του λέοντα της Αμφίπολης, θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι ο αρχιτέκτονας συνδέει την ανασκαφή της Αμφίπολης με τη γνωστή Μακεδονική Βασιλική οικογένεια της αρχαιότητας.
Σε ερώτηση του Τηλέμαχου Σαντοριναίου αν «από τα έως τώρα στοιχεία προκύπτει , ότι στον Καστά βρίσκεται θαμμένος ο Μέγας Αλέξανδρος» είπε:
«Είναι θέμα πιθανοτήτων, είναι θέμα τύχης. Πρέπει να κάνεις τεκμηρίωση όλου του υλικού, να το συνθέσεις, να περάσει από την επιστημονική κοινότητα, να συζητηθεί, να ιεραρχηθεί, να εξαχθούν συμπεράσματα συλλογικά και μετά να προχωρήσεις σε ονοματοδοσία. Μια διαδικασία που μπορεί να πάρει 10 έως 20 χρόνια».
O αρχιτέκτονας της Αμφίπολης προέβη και σε μια ακόμη σημαντική δήλωση τονίζοντας ότι οι έως τώρα ανακοινώσεις αποτελούν μόνο μια πρόγευση για το τι θα επακολουθήσει.
«Τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στο ΕΡΜΙΤΑΖ είναι μια δουλειά περίπου 1,5 χρόνου, χωρίς την παρείσφρηση ατόμων που θα την διέδιδαν. Ήταν μια δουλειά σιωπηλή. Μετά αποφασίσαμε να δώσουμε μια προεισαγωγική ιδέα για το τι συμβαίνει στο μνημείο. Υπάρχει και θα υπάρχει πολύ υλικό».
Ο Μιχάλης Λεφαντζής τοποθετήθηκε παράλληλα και σε ότι αφορά την εξέλιξη των ανασκαφών στον τύμβο Καστά.
«Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ανασκαφή. Ολοκληρώθηκε. Στόχος μας είναι η στερέωση και αποκατάσταση. Δεν μπορείς να σκάβεις τα πάντα. Όταν αποκαλύπτεις ένα μνημείο πρέπει να ξέρεις πού θα σταματήσεις έγκαιρα για να το συντηρήσεις. Όταν κάνεις μια ανασκαφή ατέρμονη, μετά θα εγκαταλείψεις αυτό που βρήκες, κάτι που έχει γίνει κατά το παρελθόν πολύ συχνά. Πρέπει λοιπόν να συζητάμε σε επίπεδο διαχειριστικό πρώτα από όλα, πώς μπορούμε να σώσουμε αυτά που έχουμε βρει και όχι να συζητάμε πώς θα βρούμε κάτι καινούργιο. Αλλά αυτό είναι ζήτημα φιλοσοφικό».
Παράλληλα επεσήμανε και κάτι άλλο που αφορά την ενημέρωση, φωτογραφίζοντας το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα υπάρχει ιεράρχηση. «Θα πρέπει να υπάρχει επιστημονική ζύμωση , να εξαχθούν συμπεράσματα και μετά αυτό να περάσει, μέσω των δημοσιογράφων στην κοινή γνώμη, πάλι υπό όρους».
Αναφερόμενος στην προβολή της ανασκαφής , την χαρακτήρισε ως ένα επικοινωνιακό πείραμα που μπορεί μεν να δημιούργησε μια υστερία, όπως λέει, αλλά πέτυχε απολύτως.
«Είναι η πρώτη φορά που έγινε κάτι τέτοιο. Ήταν ένα πείραμα. Μια αποκάλυψη σε απευθείας μετάδοση. Το πείραμα δεν απέτυχε απλά ήταν κάτι καινούργιο και δημιούργησε μια υστερία». Επανερχόμενος στο θέμα της ονοματοδοσίας του ταφικού μνημείου της Αμφίπολης σημείωσε:
«Είναι πολύ σημαντική η δήλωση ενός αρχαιολόγου που να λέει σε ποιόν ανήκει ένα μνημείο . Μια φράση όμως στην αρχαιολογία έχει από κάτω της ένα παγόβουνο δουλειά, το οποίο όμως δεν φαίνεται».
Η πορεία του αρχιτέκτονα Μιχάλη Λεφαντζή συνδέεται άμεσα και με τον Ιερό Ναό της Αναστάσεως του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα, όπου πραγματοποίησε την σχεδιαστική αποτύπωση, ενώ στη συνέχεια μελέτησε τον Γολγοθά. ‘Ολα αυτά σε μια πορεία πριν από την ανασκαφή της Αμφίπολης ως στενός συνεργάτης του Ακαδημαϊκού Γεώργιου Λάββα.
Με αφορμή την πρόσφατη ανακοίνωση για τη μετατόπιση της πλάκας του τάφου του Ιησού, κάθε αναφορά του αρχιτέκτονα αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα.
«Αυτή η πλάκα δεν είναι η πρώτη φορά που σηκώνεται. Η υπερκείμενη πλάκα τοποθετήθηκε από τον Κάλφα Κομνηνό που έγινε το 1750, γιατί όμως γίνεται αυτή η αναφορά σήμερα; Το συγκεκριμένο μνημείο έχει πρόβλημα καθίζησης σε ολόκληρη την ροτόντα. Υποχωρεί. Το θέμα είναι τεχνικό. Επομένως πας εκεί και δεν συντηρείς το κουβούκλιο. Το κουβούκλιο δεν έχει το πρόβλημα .Ο Ναός της Αναστάσεως είναι αυτός που χρειάζεται γεωτεχνική μελέτη».
Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν περιγράφει:
«Υπάρχει μια ιερότητα στο χώρο δεν το συζητάμε. Εργάστηκα στην αποτύπωση του συγκειμένου συγκροτήματος. Ήταν μια δύσκολη δουλειά επί πολλά χρόνια και ειλικρινά δεν έβγαζες εύκολα άκρη. Ο τάφος του Ιησού ήταν ένα τάφος κόγχη. Ήταν ένας τάφος σκαλισμένος στο βράχο, σε σπήλαιο και είναι ένα τάφος μνήμης. Πρέπει να ξέρετε ότι κάτω από το Ναό της Αναστάσεως υπήρξαν έξι τάφοι. Είναι ο μόνος μονοχώρος , τάφος που έχουμε στην περιοχή. Μετά την ανακάλυψη από την Ελένη άρχισαν οι πιστοί να παίρνουν πετραδάκια κομμάτια από το βράχο με αποτέλεσμα και μετά το πέρασμα των σταυροφόρων να καταστρέφεται. Έτσι λοιπόν εγκιβωτίζουν όλο το χώρο του Γολγοθά, το σημείο της εύρεσης και τους άλλους τάφους σε ένα κτιριακό συγκρότημα με 25 ναούς»
ΠΗΓΗ thousandnews.gr
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ...
