του Γιώργου Ροδάκογλου
«Είναι φοβερή η εποχή που ζούμε. Zούμε στην εποχή όπου παράγονται μόνο αντίγραφα...δυστυχώς και κανείς δεν βρέθηκε να "σπάσει" το καλούπι». Οι δηλώσεις του αρχιτέκτονα Μιχάλη Λεφαντζή μπορούμε να πούμε πως ηχούν σαν μηνύματα με πολλούς αποδέκτες.
«Η ταύτιση και απόδοση μαρμάρινων μελών είναι μια δουλειά πoυ θέλει εμπειρία και καθημερινή ενασχόληση» υπογραμμίζει ο αρχιτέκτονας, της ανασκαφής της Αμφίπολης, λέγοντας ουσιαστικά ότι μόνο όποιος μελετάει το συγκεκριμένο αντικείμενο μπορεί να κάνει ταύτιση μελών και με μόνη προϋπόθεση ότι αφιερώνεται μόνο σ αυτόν τον σκοπό.
«Δίνω το μεγαλύτερο βάρος στην επεξεργασία των λίθων. Ο τρόπος που επεξεργαζόμαστε τους λίθους εκφράζει τις προθέσεις μας και τις βαθύτερες αναζητήσεις μας μέσα στο χρόνο. Τα πράγματα στον Καστά είναι πιο ξεκάθαρα εκεί».
Ο Μιχάλης Λεφαντζής συνομίλησε με «φίλους» της Αμφίπολης στο προσωπικό του προφίλ στο ίντερνετ, και τα όσα είπε όχι μόνο προσδιορίζουν την θέση του ως επιστήμονα αλλά φωτογραφίζουν και οριοθετούν ορισμένους ρόλους .
Όπως για παράδειγμα το ρόλο ενός καθηγητή με ενός μαθητή και το ρόλο ενός επιστήμονα με αυτόν ενός ερασιτέχνη ερευνητή ή απλού συνομιλητή.
Μπορεί λοιπόν η συζήτηση στο FB να ξεκίνησε με αφορμή ένα επίκαιρο άρθρο του, το 2009 στην εφημερίδα Καθημερινή με αναφορά στην ιστορία ενός λίθου αλλά ωστόσο εξελίχθηκε για τον αναγνώστη σε μια μοναδική ευκαιρία αποκομιδής μηνυμάτων.
Το βασικότερο πιθανό συμπέρασμα που ανάγεται από τους διαλόγους είναι ότι «ορισμένοι εξακολουθούν και εκτίθενται ανεπανόρθωτα και θα εκπλαγούν με όσα θα ακολουθήσουν».
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ...
